Калі сэрца болем пражыцца
I ў тузе смылець пачне,
Мая думка бударажыцца,
I я чую – лёгка мне.
Больш балючае ня мучае.
Імя Бацькаўшчыны тут,
Як чароўнае, гаючае
Дзіва-зельле, сонца, цуд.
Ці паміж людзей пачуецца,
Ці ў самоце ўскалыхне, –
Сьвята і на нашай вуліцы,
Скажам проста, у мяне.
Напамінкам імя гэтае:
Продкі – крэўныя – свае...
Цяплынёй яно сагрэтае,
Мне бадзёрасьць надае.
Я на момант амалоджаны,
Мрояй цешуся цішком:
Шлях далёкі і няходжаны
Зьвіты слуцкім паяском.
|
|
